خانواده قلم میرزا میرزا غلام‌رضا اصفهانی یکی از نامدارترین خوشنویسان خط نستعلیق و شکسته‌نستعلیق است. حیات ایشان به سال‌های سلطنت محمدشاه قاجار و ناصرالدین شاه قاجار بازمی‌گردد. میرزا شاگرد ملا علی حکاک (پدر میرحسین خوشنویس‌باشی)‌ است. اما ایشان شاگرد با واسطۀ ده‌ها تن از خوشنویسان شهیر پیش از خود همچون میرعمادالحسنی، عبدالرشید دیلمی، فتحعلی حجاب‌شیرازی و میرزا اسدالله شیرازی در خط نستعلیق و درویش‌عبدالمجید طالقانی در خط شکسته‌نستعلیق است.
خط میرزا تا سال‌های ۱۲۹۰ هجری بسیار متأثر از اسلاف خود است. اما از سال‌های ۱۲۹۰ تا ۱۳۰۴ (وفات ایشان در روایتی ۱۳۰۴ و در روایتی دیگر ۱۳۰۷نقل شده‌است.) واجد کیفیتی است که خط ایشان را از اعاظم پیش از خود متمایز می‌کند. مهم‌ترین تغییرات در خط ایشان در این سا‌ل‌ها به شرح ذیل است.
• اهمیت ساخت و پرداخت‌ِ حروف در خط ایشان. برای مثال در قطعات این سال‌ها کمتر کیفیت قلم‌انداز و سردستی وجود دارد و میرزا عمدتا هر حرف را بسیار دقیق اجرا می‌کند. نمونۀ اصیل آن در کتیبه‌های مسجد سپهسالار است که کلمات استادانه رسامی شده‌است.
• ترکیب‌بندی‌های متفاوت در سیاه‌مشق‌نویسی‌های ایشان.میرزا سیاه‌مشق را از یک امر تفننی که خوشنویسان برای گرم‌کردن دست خود به آن می‌پرداختند تبدیل به یک قالب جدی همچون چلیپا و کتابت کرد. البته این امر منحصر به غلام‌رضا نیست اما از حیث کمیت و کیفیت، میرزا در قالب سیاه‌مشق یگانه است.
• نستعلیق با لهجۀ شکسته. در این سال‌ها از میرزا قطعات بسیار زیادی به خط شکسته موجود است که حتی در برخی مکاتبات، برای مثال مسجله‌ای که میرزا در باب اصالت قطعۀ شکستۀ درویش نوشته‌است، عیاری بالا و استادانه به خط شکسته‌نستعلیق دارد. حتی قطعات منحصر به فردی با نقل امضای درویش‌عبدالمجید در پای قطعات دارند که تا سال‌های اخیر آن‌ها را در زمرۀ آثار درویش می‌دانستند؛ تا جایی‌که دکتر مهدی بیانی (‌پژوهشگر خوشنویسی)‌ یکی از قطعات میرزا با امضای درویش را در زمرۀ بهترین آثار درویش‌عبدالمجید به حساب‌آورده‌اند. قطعات این سال‌های میرزا در مقایسه با خط نستعلیق میرعماد و سایرین به تأسی از شکسته‌نستعلیق بسیار پر‌دور و با قامت‌های کوتاهِ الف نگاشته شده است. دندانه‌ها و اتصالات عمدتا با خط شکسته‌نستعلیق مشابهت دارد.